Digitale beperkingen of burgerrechten?

Er zijn veel verschillende DRM-systemen op de markt. Ze zijn niet compatibel met elkaar, wat het nog moeilijker maakt voor burgers om legaal verkregen inhoud te gebruiken.

Als we films kopen van Apple, moeten we software van Apple gebruiken om onze collectie te bekijken en hebben we niet langer de vrijheid om concurrerende producten en diensten te gebruiken. Dit verzwakt competitie en beperkt innovatie.

Mensen met een handicap worden vaak uitgesloten van het gebruik van media omdat DRM hen verhindert de inhoud om te zetten naar formaten die ze ondanks hun handicap wel kunnen gebruiken. Uitgevers van boeken verzetten zich bijvoorbeeld tegen de mogelijkheid van de e-booklezer van Amazon om tekst elektronisch om te zetten in spraak. Amazon boog zich naar de wil van de uitgevers en deactiveerde de tekst-naar-spraak-functie voor vele boeken, waardoor blinden die boeken gewoonweg niet zullen kunnen lezen.

Digital Restrictions Management verandert ook hoe wetten en regelgevingen worden toegepast: het gebruik maken van de uitzonderingen die auteursrechtwetgeving toelaat wordt onmogelijk gemaakt omdat DRM-systemen niet flexibel zijn. Het is bijvoorbeeld legaal om auteursrechtelijk beschermd materiaal te citeren; DRM-systemen beperken elke soort kopie, ook de soort de gebruikt wordt als citaten. Dit betekent dat we elk woord handmatig moeten typen en de voordelen die een digitale kopie normaal gezien zou bieden verliezen.