De spion in je zak

DRM geeft de makers van apparaten, softwarebedrijven en media-uitgevers toegang tot onze apparaten. Deze bedrijven beslissen hoe we digitale inhoud kunnen gebruiken en krijgen de toestemming van hun klanten om hen te bespioneren door 'take it or leave it' gebruiksvoorwaarden. Die gebruiksvoorwaarden zijn vaak erg lang en zijn bedoeld om niet begrepen te worden door gewone burgers, dus velen lezen ze nooit; echter, zelfs als ze dit doen en niet akkoord gaan is het meestal ingewikkeld op dat punt een artikel nog terug te brengen.

In 2009 drong Amazon elektronisch in bij vele e-booklezers van haar klanten om boeken te verwijderen die ze per ongeluk hadden verkocht. Tussen de verwijderde boeken zat George Orwell's 1984, een book over een dystopische wereld met een apparaat genaamd 'geheugengat', waarin de overheid niet-geauthoriseerd materiaal voorgoed doet verdwijnen. Amazon beloofde later deze verwijderingsfunctie niet opnieuw te gebruiken, tenzij daartoe verplicht door een regering. De ironie van de situatie kan moeilijk duidelijker zijn.

Leveranciers kunnen nagaan welke muziek we beluisteren en welke boeken we lezen. We hebben geen controle over waar deze informatie naartoe gaat vanaf ze onze apparaten verlaat.