امروزه ما به حجم عظیمی از دانش در بستر دیجیتال دسترسی داریم. دانشی که ما طی نسلها جمع کردیم و بهبود دادیم، میراث فرهنگیمان است. پروژههای محدود نشدهای همچون ویکیپدیا و نرمافزارهای آزاد، در بسیاری از جاها پرچمدارند؛ آنها ثابت میکنند که اگر دانشمان را آزاد نگه داریم، به چه دستآوردهای بزرگی خواهیم رسید.
DRM تلاشی برای حفظ شکلهای منسوخ شدهٔ کسبوکار در عصر دیجیتال و محدود کردن رقابت است. شرکتها سعی میکنند تا فناوری نوین را به شکل سامانههایی قدیمی که شرکتها کنترل همهٔ محتوا را دارند، در بیاورند. این خیلی از قابلیتهای فناوری نوین را نابود میکند.
قوانین کپیرایت نیز نتوانستهاند دوام بیاورند. ناشران و شهروندان به طور یکسان خواستار اصلاح کپیرایت هستند؛ اما با هدفهایی متفاوت. ما باید تصمیم بگیریم: آیا باید منافع یک گروه کوچک اما پرسروصدا از شرکتها را در نظر بگیریم؛ آیا باید به شرکتها اجازهٔ تعیین حدودمان برای اشتراکگذاری دانش و فرهنگ را بدهیم؛ یا پیامدهای اخلاقی و اجتماعی موانع قانونی محدودکننده جدیتر از آنند که صرف نظر شوند؟